Aslen Ottawa'lı olan Telemann, 70'lerin ortalarında yerel
konserlerde çaldı ve daha keskin melodik bir tarz için ustaca bir araya
getirilmesiyle hızla ün kazandı. Sonunda şarkıcı Les Nadeau, gitarist David
Aplin, klavyede Dave Kirby, basçı Ron Smith ve davulda Scott Jefferson Steck
ile 'büyük rock grubu sesine' karar verdiler. Birliklere son katılan Torontolu
gitarist John Albani oldu. 1979'da Toronto turnesine geçtiler ve Kirby'nin
yerine Les Paulhus'u, Smith'i ise basta Chris Brockway'i getirdiler; o da
Lawrence Gowan'ında yer aldığı grubu Rhinegold'dan uzaklaştırılmıştı.
Önümüzdeki yıl boyunca kendilerine bir niş oluşturdular ve 'yarı ağır Styx'
sesleri birçok Kansas ve Journey cover'ı ve bazı orijinal eserlerde yer aldı.
1980'de çalarken Michael Rosen tarafından fark edildiler. O
ve Elliot Steinberg bir plak şirketi kurup Attitude Records'a imza atıyorlardı
ve bunu yapan tek grup olmaya devam edeceklerdi. 8 Aralık'ta (John Lennon'un
suikasta uğradığı gün) Toronto'daki Phase One Stüdyolarında Paul Gross ile
kayıt yapmaya başladılar ve bir sonraki baharda dağıtım için CBS ile anlaşma
imzaladılar. Ancak yayınlanmadan önce MCA ile bir anlaşma yaptılar. Grubun,
haklarını menejerlerinin bir arkadaşından satın almak zorunda kaldığı isim
değişikliğine ikna olduktan sonra, kendi adını taşıyan ilk albümleri, Kanada'da
ancak 81 baharında, çok fazla karışıklığın ortasında piyasaya sürüldü. Bugs
Bunny sanatçısı Chuck Jones'un grup logosunu tasarlaması nedeniyle genel
Toronto bölgesindeki heyecan arttı. Klavye-gitar odaklı bir sesti ve "Any
Way Any Time" ilk single oldu.
Albüm bir yıl sonra bu sefer Wrough And Wready adıyla
yeniden yayınlandı ve dünya çapında satışa sunuldu. "Any Way Any
Time" yine single olarak yayınlandı ve büyük plak şirketinin desteği
sayesinde ikinci seferde daha iyi performans gösterdi. Büyük ölçüde Albani
& Nadeau tarafından yazılan albümdeki diğer önemli parçalar arasında
"Don't Say Goodnite To Rock and Roll", "Pushin On" ve
ikinci single "Back Home" yer alıyor. Grup, piyasaya sürülmesinin
ardından Ontario Kuzey ABD bölgesinde saygın bir FM yayını alan turnelere
başladı, ancak müziklerinin nereye gideceğine dair genel gidişat, Aplin,
Paulhus ve Steck'in birlikte yedek tarihler içeren turun ardından ayrıldığını
gördü. Kara Şabat. Aplin, o yıl Lee Aaron'un ilk çıkışında göründü.
Wrabit'in bir sonraki albümü Tracks'ti, yine 1982'de.
Selefinden çok daha ağır olan Gross, tuşlarda yeni üyeler Gerald O'Brien'ın ve
bir yıl önce Max Webster'dan ayrılan ve aynı zamanda Klaatu ile turneye çıkan
davulcu Gary McCracken'ın yer aldığı bu albümün yapımcılığını üstlendi. İlk
single "Don't Lose That Feeling", grubun Kanada ayağında faturayı
Rush ile paylaştığı başka bir Kuzey Amerika turnesindeyken İlk 40'a girdi.
Albümün Japonya'da yurtiçinden daha iyi sattığı haberini aldılar ve bir sonraki
single olarak "Don't Stop Me Now" yayımlandı. Bunu, gittikleri her
yerde rock tutkunu izleyicilerle büyük başarı yakalayan, aceleyle hazırlanmış
bir Doğu turu izledi.
Triumph, Four Horsemen ve Santers ile çalışmaları da dahıl
olmak üzere klavyelerde yeni davulcu Gary Craig ve Lou Pomanti'nin yer aldığı
WEST SIDE KID, 1984'te piyasaya sürüldü. Klavye destekli gitar rock'ın sağlıklı
bir dozunu daha sunan, artık tek baltalı saldırı Albani'nin sağladığı şarkı, en
çok "Piece Of The Action", başlangıç "Waiting" ve başlık
parçası gibi şarkılarda belirgindi. Grup, kitleleri fethetmek için başka bir
girişimde bulundu, ancak sentezleyici odaklı 80'ler tüm hızıyla devam
ettiğinden ve Wrabit'in melodik art-metal tarzına yer kalmadığı için
çekicilikleri gözden kayboluyordu.
Grupta artan gerginlik nedeniyle tur kısa sürdü ve grup dağıldı. Albani, 90'ların ortasında Toronto ve Nashville'deki Landshark Stüdyolarını kurmadan önce, önümüzdeki on yıl boyunca Lee Aaron'un ana yazar ortağı olacaktı. Brockway ayrıca Lee Aaron'la çalışacak ve Big Smile'a geçmeden önce bir albüm için Aplin ile Hannover'i kuracaktı. MCA, 90'ların sonlarında WROUGH & WREADY ve TRACKS'i Japonya ve Amerika'dan ithal olarak CD olarak yeniden yayınladı.
ALBÜMLERİ :
WRABIT (1981)
WROUGH AND WREADY (1982)
TRACKS (1982)
WEST SIDE KID (1983)
